Italiaans eten in Amsterdam bij L’Angoletto

Het was alweer een tijdje geleden dat ik voor de laatste keer had gegeten bij L’angoletto in Amsterdam. Om precies te zijn was het 3 jaar geleden, maar het mooie was, er is helemaal niets veranderd. En volgens mij maakt het ook niet uit of je hier maandelijks komt of eens in de zoveel tijd, heel veel gaat er toch niet veranderen bij L’Angoletto. Dit restaurant heeft geen website, reserveren is niet mogelijk en pinnen ook niet. Kortom, je kunt hier gewoon binnen stappen en je laten verrassen, maar ga van tevoren wel even naar de pin!

Zodra je ook maar 1 stap binnen hebt gedaan, weet je precies wat je kan verwachten. L’Angoletto is vrij klein en de keuken is open, dus je kunt mooi zien wat de chef aan het doen is. Er staan kleine pannetjes op het vuur te pruttelen en van de grill komen je al heerlijke geuren tegemoet. De chef staat erom bekend dat hij trots is op zijn eten en dat hij veel waarde hecht aan echte Italiaanse tradities. Op de menukaart staat met grote letters letterlijk ‘Pasta met vis wordt geserveerd zonder kaas!’ En zo hoort het natuurlijk ook… De chef is errug streng, want als je hier toch om vraagt dan kun je zo maar een vermaning krijgen. Don’t mess with his food!

Toen wij binnen kwamen, was het nog vrij rustig en wij gaven aan dat wij graag buiten wilde zitten. Omdat de chef een drukke avond verwachtte en de kans aanwezig was dat het zou graan regenen, was dit eigenlijk niet bespreekbaar. Een drankje op het terras was prima, maar zodra het eten zou komen, moesten wij naar binnen. Uiteindelijk bleek dit toch niet nodig te zijn, want het werd toch niet zo druk, dus wij mochten ondanks de regen toch gewoon op het terras eten. Wat opviel aan de menukaart, was dat er geen vlees- en visgerechten meer opstonden. Een paar jaar geleden was dit nog wel het geval, blijkbaar was er dus toch iets veranderd. Hierdoor werd het kiezen lekker overzichtelijk, pasta of pizza. Wij kozen ervoor om beide te nemen.

De keuze viel op twee klassiekers uit de Italiaanse keuken, namelijk Spaghetti alla Carbonara en Penne all’Arrabiata. Een saillant detail aan de Spaghetti alla Carbonara was dat deze werd gemaakt op basis van een klein beetje room. Voor wie niet bekend is met de ingrediënten van dit gerecht wat aanvullende informatie. Over Spaghetti alla Carbonara gaat al vele jaren een discussie of dit wel of niet met room mag worden geserveerd. Het lijkt erop dat in Italië en door Italianen over de landsgrenzen Spaghetti alla Carbonara wordt geserveerd zonder room. Niet Italianen hebben vaak de neiging om toch wat room toe te voegen aan het traditionele recept. Daarom was het des te opvallender dat onze Italiaanse vriend wel room gebruikte. Desalniettemin smaakte de Spaghetti alla Carbonara erg lekker. De saus smaakte lekker kazig en het spek had een lekkere zoutige en ietwat rokerige smaak. Penne all’Arrabiata is een vegetarische tomatensaus met rode peper. Het woord ‘arrabiata’ betekent kwaad en/of boos en dit is natuurlijk precies wat de rode peper symboliseert in het gerecht. Penne is een perfecte soort pasta voor tomatensaus en wat verse Parmigiano Reggiano en een paar blaadjes basilicum maken Penne all’Arrabiata tot een heerlijk gerecht.

Na deze ‘primi piatti’ besloten wij nog een pizza te delen. Omdat wij van simpele eenvoudige smaken houden, viel de keuze op een pizza Margherita. Een pizza Margherita bestaat uit slechts 3 ingrediënten, namelijk tomatensaus, mozzarella en basilicum. Pizza Margherita is afkomstig uit de Italiaanse stad Napoli en deze pizza heeft de naam te danken aan de koningin van Italië. Deze drie kleuren symboliseren de Italiaanse vlag en koningin Margherita kreeg deze pizza bij haar eerste bezoek aan Napoli aan het einde van de 19e eeuw. Bij deze pizza kan er ook gewoon weg niets mis gaan. Een lekkere dunne bodem en verse ingrediënten maken deze pizza tot een gegarandeerd succes. En dat was het dus ook.

Wij sloten beide af met een ’torta al limone’, of te wel een stukje citroentaart, en wij konden weer voldaan naar huis. Althans, dat dachten wij… Aan het begin van dit artikel gaf ik al aan dat het handig is om voorafgaand aan een bezoekje aan l’Angoletto te pinnen. Inmiddels zijn wij ervaringsdeskundigen, want dit hadden wij natuurlijk niet gedaan. Tijdens het eten was het steeds harder gaan regenen en in de stromende regen gingen wij op zoek naar een pinautomaat. Doorweekt kwamen wij terug om te betalen om daarna weer de regen in te gaan. Maar alles bij elkaar opgeteld was het dat dubbel en dwars waard. Eerlijk Italiaans eten in de Amsterdamse Pijp, prima ingrediënten voor een door de weekse woensdag! Salute!