Ristorante Da Mino in Groningen

Gisteravond zijn we wezen eten bij Ristorante Da Mino in Groningen. We hebben Mino leren kennen toen hij nog werkzaam was bij een Italiaans restaurant in Leeuwarden. Toen hij vorig jaar voor zichzelf is begonnen, zijn we gelijk een keer bij hem wezen eten en sindsdien hebben we regelmatig contact. Eind vorig jaar kondigde hij al aan dat hij wilde stoppen met een standaard à la carte menu en ook niet langer pizza wilde serveren. Waarom? Eigenlijk heel eenvoudig, om Nederlanders echt Italiaans eten te laten proeven en de verhalen achter het eten te leren kennen.

Als liefhebber van de Italiaanse keuken klinkt ons dit natuurlijk als muziek in de oren en we konden daarom ook niet wachten om weer een keer bij Da Mino te gaan eten. Nog een klein detail vooraf… onze gastheer komt van het Italiaanse eiland Sardinië en bij Da Mino kun je dus louter Sardijnse specialiteiten verwachten. Sardijnen zijn een trots volkje, dus bij aankomst bij het restaurant zie je daarom ook geen Italiaanse vlag, maar in de verte zagen we wel een Sardijnse vlag wapperen. Bij binnenkomst werden we gastvrij ontvangen en we schoven gelijk aan tafel. Geen menu, dus ook geen keuzestress, maar wel overleg over waar we zin in hebben en waarin juist niet.

Antipasti Da Mino

Geheel in de traditie van de Italiaanse keuken besloten we te starten met antipasti. Dit bleek een schot in de roos, in totaal kregen we maar liefst tien verschillende lekkernijen te proeven. Als eerste kregen we gebakken Sardijnse venkelworst en Pane Carasau met pikante Sardijnse smeerkaas. Daarna werden de schaaltjes in rap tempo bijgezet variërend van mosseltjes tot Coppa en van verse tonijn tot gepeperde rauwe ham met meloen. Om het plaatje van al dat lekkers helemaal compleet te maken:

• Sardijnse venkelworst
• Pane Carasau met smeerkaas
• Coppa
• Gepeperde pancetta
• Een mini salade Caprese
• Pikante worst
• Mosselen alla Catalana
• In peper gedroogde rauwe ham met meloen
• Carpaccio van sinaasappel met ansjovis, pistache, munt en wat kaas
• Pane Carasau met rauwe tonijn

Een paar van deze gerechtjes wil ik er toch even uitlichten. Mosselen alla Catalana vonden we nogal Spaans klinken, dus wilden we graag weten wat het verhaal er achter was. Sardinië is een mengelmoes van culturen en afhankelijk van waar je je op het eiland bevindt kunnen ook de invloeden verschillen. Alghero is een vrij grote plaats in het noordoosten van het eiland. Deze stad is sterk beïnvloed door de Catalanen. Naar het schijnt wordt er zelfs Catalaans gesproken of met een sterk Catalaans accent. Dit accent vind je ook terug in de wijze waarop de mosseltjes worden bereid.

De Carpaccio van sinaasappel is een eigen creatie van Da Mino. Bij dit gerechtje wordt er een flinterdun stukje sinaasappel gepresenteerd op een stukje Sardijns brood, Pane Carasau. Hierboven op ligt een soort tapenade van ansjovis, pistache voor een beetje bite, wat munt voor de balans en dus wat harde Italiaanse kaas. Erg lekker, een bijzonder combinatie.

La pasta

Toen alle schaaltjes leeg waren, kwam Mino bij ons aan tafel om te overleggen over de volgende gang. Het logische vervolg op antipasti is natuurlijk de pasta. Of we ravioli wilden gevuld met zeeduivel of met zeebaars? Ons antwoord was nog simpeler dan de vraag zelf, namelijk ‘verras ons maar’. Vaak wordt ravioli gevuld met ricotta kaas, met gehakt of met spinazie. Daarom is de afwisseling van een speciale vulling zoals deze erg leuk. Toen we onze bordjes kregen, werden we verrast met de ravioli met zeeduivel. Deze pasta werd geserveerd in een saus van gepureerde mosselen en witte wijn. De saus heeft hierdoor de smaak van de zee waarin de zeeduivel zwemt met het zuurtje van de witte wijn als tegenhanger. Bovenop de ravioli lagen nog een paar cherrytomaatjes en een paar fijn gesneden stukjes courgette. Ook de pasta smaakte meer dan voortreffelijk en geeft je het gevoel alsof je bij Cagliari over de Middellandse zee uitkijkt.

Secondi piatti

Voor het hoofdgerecht hadden we de keuze uit vlees of vis. Bij de vis bestond tevens de mogelijkheid om te kiezen uit zeebaars of dorade. Toen de borden kwamen, zagen deze er perfect uit. De dorade lag in zijn geheel op het bord en werd vakkundig gefileerd door onze gastheer himself. En het vlees was ‘Tagliata di Manzo’, oftewel gesneden rundvlees wat perfect medium rare was gebakken. Bovendien werd het vlees geserveerd met een bijzonder saus van avocado en groene paprika. Hierdoor kreeg het vlees letterlijk een speciaal tintje. Uiteraard ontbraken ook de ‘contorni’ niet. Deze bijgerechtjes werden in aparte schaaltjes geserveerd. Dit waren sperzieboontje die waren meegebakken met een stukje spek, in de oven gebakken aardappeltjes met rozemarijn, een klein beetje salade en fritatta zoals la mamma van Mino deze maakt. Een klein glaasje Sardijnse rode wijn erbij en ons feestje was helemaal compleet.

Dolci e Mirto

Om de avond helemaal compleet te maken, namen we nog een klein dessert bestaande uit een drietal Sardijnse mini-gebakjes. Natuurlijk mocht ook de Mirto niet ontbreken. Mirto is de tegenhanger van Limoncello en is afkomstig van Sardinië. Na bijna drie uren lang te hebben getafeld, waren we lekker voldaan en kijken we terug op een zeer geslaagde kennismaking met het nieuwe concept van Da Mino. Grazie mille Mino, a presto!

Uiteraard zijn we vaker op pad om lekkere Italiaanse restaurants in Nederland te ontdekken. Hier zijn nog veel meer leuke blogs over te vinden op onze website!