24Kitchen: beste Italiaanse thuiskok – FINALE

Gisteren, 24 mei 2015, was de uitzending van Grenzeloos Koken waarin Giovanni Caminita en Roberta Pagnier namens 24Kitchen op zoek gingen naar de best kokende Italiaanse thuiskok. In mijn vorige blog mocht ik natuurlijk nog niet verklappen wat de uitslag was en eindigde ik met de ‘cliffhanger’ dat de jury op het punt stond om de 10 gerechten in de categorie voorgerecht te gaan proeven. Dus voor iedereen die het nog niet op televisie heeft gezien… The story continues…

Vol spanning stond ik naast de andere 9 kandidaten. Een voor een werden wij naar voren geroepen en werden onze gerechten geproefd. Uiteraard stelden de Giovanni en Roberta nog een aantal vragen over de bereiding en over hoe het in de keuken was verlopen. Bij het proeven van mijn Tagliatelle met Ragu drukte Giovanni zijn vork in de pasta, draaide deze een paar keer rond en nam een flinke hap. ‘Dit is hoe je pasta hoort te eten’, zei Gio en bij bedankte mij met ‘Grazie Chef!’ Dit leek positief, hoewel Roberta iets meer saus had gewild.

Nadat alle bordjes waren geproefd, ging de jury over tot beraad. Ondertussen werd de studio klaar gemaakt voor de bekendmaking van de uitslag. Vervolgens moesten wij ons weer netjes opstellen, zodat de Giovanni en Roberta de finalisten bekend konden maken. Nadat de eerste twee finalisten bekend werden gemaakt, waren er nog 8 kandidaten over en de kansen inmiddels geslonken tot slechts 12,5%… Giovanni kondigde de derde finalist aan met ‘je kunt proeven dat er extra veel moeite is gestoken in deze heerlijk Ragu’ en toen wist ik dat ik door was naar de finale en nog een keer mocht terugkomen om te koken!!!

Nadat de finalisten bekend waren gemaakt, zag ik dat de kandidaten voor de categorieën ‘hoofdgerecht’ en ‘nagerecht’ ook waren gearriveerd. Er werden nog een aantal opnamen gedaan waarin wij met zijn allen in een shot staan die is gebruikt als kick off van de uitzending. Daarna moest ik nog een aantal opnames doen waarin vragen werden gesteld over het verloop in de keuken. Je kent deze wel, de bekende qoutes tijdens de uitzending. Terwijl wij hierop moesten wachten, kwam Giovanni voorbij en ik dacht dit is mijn kans om eens echt te horen wat hij er ‘echt’ van vond. Eigenlijk had hij niets aan te merken op mijn Tagliatelle al Ragu, de enige opmerking die hij had was dat er wellicht wat meer tomatenpuree bij had gekund voor extra kleur en een klein beetje meer smaak. Nou Giovanni, bij deze! Hierbij mijn recept voor Tagliatelle al Ragu met de tips van Gio erin verwerkt.

De eerste opname was op 14 april en de opname van de finale zou plaats vinden op 11 mei. In de tussenliggende periode kon ik mij hier mooi op voorbereiden. Na afloop van de opnames op 14 april was al aangegeven dat Roberta voor de finale een recept ging maken, wat wij dan na moesten maken. Op de website van 24Kitchen staan natuurlijk ook veel recepten van Roberta en op basis hiervan en omwille van het feit dat zij uit Milaan komt, dacht ik dat het misschien wel eens risotto zou kunnen worden. Maar goed, dat zou ik dan op 11 mei wel zien.

Een paar dagen na de eerste opname kreeg in een mailtje van de regisseur van Grenzeloos Koken. Onderdeel van de uitzending was ook een kijkje bij de kandidaten thuis. Op 22 april kwamen een aantal van de televisieploeg een ‘portret schieten’. Hierin zou dan naar voren komen wat ik met Italiaans eten heb, waar deze passie vandaan komt en wat dit in het dagelijks leven voor mij betekent. Toen ik ben begonnen met Italiaans koken, heb ik het een en ander opgestoken van mijn vriend Dennis en hij is half Italiaans. Dus het leek mij niet meer dan logisch dat hij ook bij de opname zou zijn, dus nodigde ik hem hiervoor uit. Toen de cameraploeg hier was, verliepen de opnames erg soepel. Er werden een aantal opnamen gemaakt. Eerst een opname van het huis, daarna even wat koken, natuurlijk gezellig aan tafel terwijl wij lekker zitten te eten en drinken en nog een paar ‘qoutes’  achter huis. Na iets meer dan een uur waren alle opnames gelukt en kon ik verder met mijn voorbereiding op de finale.

De dagen vlogen voorbij en voordat ik het wist was het al 11 mei, de dag van de finale. Vreemd genoeg, voelde ik mij de eerste keer meer gespannen dan voor de finale. Alles went natuurlijk. De dag begon gelijk goed, want wij kregen een schort met onze naam er op. Nice! Tijdens de finale was het dus de bedoeling dat Roberta een gerecht ging maken en wij zouden dat dan namaken. Toen wij de studio inliepen, zag ik al vrij snel aan de ingrediënten dat het de bedoeling was om risotto te maken. Maar natuurlijk wel een hele speciale risotto op basis van Prosecco en met pistachepesto en eetbare viooltjes. Let the game begin!

Mijn tactiek was om super goed op te letten en letterlijk alle handelingen op te schrijven die Roberta verrichtte. Ik dacht als ik exact hetzelfde doe als wat zij doet, dan kan het niet misgaan. Daarnaast is het natuurlijk een bekend gegeven ‘wie schrijft, die blijft’. En naast mij zag ik mijn grote Italiaanse concurrent Giuseppe niet schrijven. Maar ja, een Italiaan kent dat spreekwoord natuurlijk ook niet. Nadat Roberta had gekookt, stond er een prachtig bordje voor ons. Uiteraard mochten wij haar risotto ook proeven en deze smaakte echt heerlijk. Het vervangen van de witte wijn door Prosecco en het gebruik van de pistachenoten gaven dit gerecht echt een fantastische smaak. Nu was het onze beurt.

Ik voelde mij erg comfortabel bij het idee dat wij risotto moesten maken. Thuis maak ik al een paar jaar lang vrijwel wekelijks risotto, dus dit moest vandaag ook wel goed komen. Het koken van de risotto ging erg voorspoedig. Tijdens het koken kwamen Roberta en Giovanni natuurlijk langs voor de nodige interactie. Roberta stelde een paar leuke vragen over pesto en legde uit dat het ’terugkoelen’ van de pistachenoten na het roosteren erg belangrijk was. ‘Terugkoelen is het modewoordje van tegenwoordig, maar als je in De Dikke van Dale kijkt, dan komt dit er niet in voor’, vertelde ze mij. Uiteraard probeerde Giovanni ons weer op geheel eigenwijze van de wijs en aan het twijfelen te brengen, maar dit lukte hem natuurlijk niet.

Voor het bereiden van het recept hadden wij 45 minuten de tijd gekregen, maar het viel mij op dat de andere 2 kandidaten ruim voor de tijd al klaar waren. Omdat risotto altijd verder gaart met als gevaar dat deze plakkerig kan worden, had ik besloten om het koken van de risotto juist te vertragen om exact na 45 minuten klaar te zijn. Toen er nog een paar minuten op de klok stonden, was het tijd om de risotto op smaak te brengen met de kaas en boter. Om te bepalen hoeveel kaas in de risotto moest, proefde ik deze eerst. De smaak was nog vrij vlak, dus ik besloot om er lekker wat kaas in te doen. Nog een keer proeven, nog wat kaas erbij en opdienen maar. De risotto smaakte goed, althans dat dacht ik… Mijn tactiek was geslaagd. De textuur van de risotto was perfect. Lekker romig en de korrel was niet te hard, maar ook zeker niet te zacht.

Nadat ik mijn bordje had opgediend, proefde ik mijn risotto nog een keer. De risotto was toch niet zo krachtig en zout van smaak als ik eigenlijk had verwacht, maar ik kon er niets meer aan veranderen. Mijn referentiekader was het eerste hapje risotto waar nog relatief weinig kaas in zat. Toen ik daarna extra kaas had toegevoegd, proefde de risotto al een stuk beter, maar blijkbaar achteraf dus toch nog niet intens genoeg. Ik had gelijk al in de gaten dat de andere finalisten een steekje moesten laten vallen, anders zou ik niet winnen. Een snufje zeezout had wonderen gedaan.

Toen was het tijd voor Giovanni en Roberta om de gerechten te proeven. Als eerste was Giuseppe aan de beurt, alles oogde degelijk, maar de jury verraadde niets. Daarna kwam de jury bij mij proeven en gaven aan dat de pesto een mooie textuur had en de risotto lekker romig was. Tot slot was het de beurt aan Mireille, maar ook bij haar verraadde de gezichten van de jury helemaal niets. Daarna ging de jury in beraad en begon voor ons het wachten. Dit gaf mij de kans om ook even te proeven van de andere kandidaten om zo te bepalen wat de kansen waren. Bij Giuseppe proefde ik meer smaak dan bij mijn risotto, maar de textuur van zijn risotto was een stuk steviger en met ‘de hakken over de sloot’ gaar. Bij Mireille proefde ik weer een hele andere smaak. Achteraf zou Roberta aangeven dat haar boter te heet was geworden en daardoor een hazelnootachtige smaak had gekregen. Giuseppe en Mireille hadden ook bij mij geproefd en wij waren het er over eens dat het allemaal erg dicht bij elkaar zat en dat het een kwestie zou worden van de smaak van Roberta en Giovanni.

Na enige tijd kwam de jury weer terug om de winnaar bekend te maken. Mireille kreeg als eerste feedback op haar risotto en kreeg te horen dat zij haar boter had laten aanbranden en dat haar pesto te zuur van smaak was door de citroen. Daarna was het de beurt aan Giuseppe en de jury had weinig op- en aanmerkingen. Toen was het de beurt aan mij. Roberta gaf aan dat zij de pesto errug lekker vond, bovendien vond ze het ’top’ dat ik helemaal tot het einde had gewacht voor een perfecte garing van de risotto, maar zoals verwacht was de smaak te vlak. Wat ik al verwachtte, werd bevestigd door de jury, het had allemaal iets zouter mogen zijn. In de beelden van de uitzending overlegden Giovanni en Roberta achter de schermen over mijn gerecht en Giovanni gaf letterlijk aan ‘een klein beetje extra zout en het was perfect geweest’. Dit was natuurlijk ontzettend balen, want als je zo dichtbij bent, dan wil je natuurlijk ook winnen! Maar als je dan toch verliest in een Italiaanse kookwedstrijd, dan maar van een Italiaan.

Al met al was het een ontzettend leuke ervaring om mee te doen aan een kookprogramma op televisie en al helemaal omdat het de Italiaanse keuken betreft. Kortom, een ervaring en een schort met mijn naam erop rijker en zeker geen illusie armer. 24Kitchen – Grenzeloos Koken, grazie mille!

PS – hier vind je ook het recept voor risotto met prosecco en pistachepesto maar zonder viooltjes van Roberta